Co mówisz a co robisz
W idealnych okolicznościach to, co mówisz i co robisz, powinno być identyczne, ale często widać, że tak nie jest w przypadku zdecydowanej większości ludzi. Jak i gdzie pojawia się ta różnica między mówieniem a działaniem, była przedmiotem badań psychologów i socjologów i stanowi interesującą lekturę. W tym artykule spróbujemy znaleźć związek między mówieniem a działaniem oraz przyczynami różnic.
Człowiek jest zwierzęciem społecznym i nikt nie może trzymać się z daleka bez wpływu tego, co się wokół niego dzieje. To, co inni mówią o sobie, ma duże znaczenie dla nas wszystkich i poza kilkoma odosobnionymi przypadkami staramy się kształtować nasze zachowanie zgodnie z upodobaniami innych, którzy mają znaczenie w naszym życiu. Prowadzi to do zniekształcenia naszego postrzegania siebie i siebie, które staramy się zbudować dla siebie. Weźmy ten przykład.
Kiedy mężczyzna poślubia kobietę, oboje mają różne osobowości, różne upodobania i antypatie, a jednocześnie mają wspólne poglądy na niektóre kwestie. Ponieważ oboje troszczą się o siebie nawzajem, starają się unikać potyczek i mają tendencję do mówienia i robienia tego, co mogłoby się podobać innym. Ale to tylko po to, aby uspokoić małżonka, a nie pierwotną naturę pary, i zwykle prowadzi do sytuacji, w której oboje angażują się w zachowania, które lubią pod nieobecność drugiej osoby. Jest to bardzo niepokojące psychicznie i powoduje zmiany w podstawowych osobowościach obojga małżonków.
Chociaż pożądane jest robienie tego, co się mówi, zawsze i w każdej sytuacji, nie jest to możliwe z oczywistych i praktycznych powodów. Najważniejsza jest presja rówieśników, ponieważ czujesz, że musisz robić to, co robi grupa, a nie to, co lubisz. Podobnie nie jest możliwe, aby zawsze robić to, co mówisz, z powodu presji społecznej.
W skrócie:
To, co mówisz, a co robisz
• To, co mówisz i co robisz, powinno być takie samo w idealnym scenariuszu
• Jednak z powodu presji rówieśników pojawiają się różnice między tym, co mówisz, a tym, co robisz
• Nie jest to dobre dla podstawowej osobowości osoby, ponieważ występuje zniekształcenie postrzeganego ja i tego, co inni mówią o sobie.
