G711 kontra G729
G.711 i G.729 to metody kodowania głosu używane do kodowania głosu w sieciach telekomunikacyjnych. Obie metody kodowania mowy zostały ustandaryzowane w latach 90-tych i są wykorzystywane w podstawowych zastosowaniach, takich jak komunikacja bezprzewodowa, sieci PSTN, systemy VoIP (Voice over IP) i systemy przełączające. G.729 jest silnie skompresowany w porównaniu z G.711. Ogólnie szybkość transmisji danych G.711 jest 8 razy większa niż szybkość transmisji danych G.729. Obie metody ewoluowały w ciągu ostatnich dziesięcioleci i mają wiele wersji zgodnie ze standardem ITU-T.
G.711
G.711 to zalecenie ITU-T dotyczące modulacji impulsowo-kodowej (PCM) częstotliwości głosu. G.711 to powszechnie używany kodek w kanałach telekomunikacyjnych, który ma przepustowość 64 kb / s. Istnieją dwie wersje G.711 zwane μ-law i A-law. A-Law jest używane w większości krajów na całym świecie, podczas gdy μ-law jest używane głównie w Ameryce Północnej. Zalecenie ITU-T dla G.711 to 8000 próbek na sekundę z tolerancją tylko + 50 części na milion. Każda próbka jest reprezentowana przez jednolitą kwantyzację 8 bitów, co daje szybkość transmisji 64 kb / s. G.711 powoduje bardzo niskie narzuty przetwarzania ze względu na proste algorytmy używane do przekształcania sygnału głosowego na format cyfrowy, ale prowadzi do słabej wydajności sieci z powodu nieefektywnego wykorzystania przepustowości.
Istnieją inne odmiany standardu G.711, takie jak zalecenie G.711.0, które opisuje schemat bezstratnej kompresji strumienia bitów G.711 i ma na celu transmisję przez usługi IP, takie jak VoIP. Również zalecenie ITU-T G.711.1 opisuje wbudowany algorytm szerokopasmowego kodowania mowy i dźwięku w standardzie G.711, który działa przy wyższych szybkościach transmisji danych, takich jak 64, 80 i 96 kb / si wykorzystuje 16 000 próbek na sekundę jako domyślną częstotliwość próbkowania.
G.729
G.729 to zalecenie ITU-T dotyczące kodowania sygnałów mowy z szybkością transmisji danych 8 kb / s przy użyciu konstrukcji sprzężonej - predykcja liniowa wzbudzana kodem algebraicznym (CS-ACELP). G.729 wykorzystuje 8000 próbek na sekundę, używając 16-bitowego liniowego PCM jako metody kodowania. Opóźnienie kompresji danych wynosi 10 ms dla G.729, również G.729 jest zoptymalizowany do użytku z rzeczywistymi sygnałami głosowymi, co prowadzi do tonów DTMF (Dual Tone Multi-Frequency), a wysokiej jakości muzyka i faks nie są obsługiwane niezawodnie przy użyciu kodeka. Dlatego transmisja DTMF wykorzystuje standard RFC 2833 do przesyłania cyfr DTMF przy użyciu ładunku RTP. Niższa przepustowość 8 kb / s prowadzi do łatwego korzystania z G.729 w aplikacjach Voice Over IP (VoIP). Inne warianty G.729 to G.729.1, G.729A i G.729B. G.729.1 umożliwia skalowalne szybkości przesyłania danych w zakresie od 8 do 32 kb / s. G.729.1 to szerokopasmowy algorytm kodowania prędkości i dźwięku,który jest kompatybilny z kodekami G.729, G.729A i G.729B.
Jaka jest różnica między G711 a G729?
- Oba są systemami kodowania głosu używanymi w komunikacji głosowej i znormalizowanymi przez ITU-T.
- Oba wykorzystują 8000 próbek na sekundę dla sygnałów głosowych, stosując teorię Nyquest, mimo że G.711 obsługuje 64 kb / s, a G.729 obsługuje 8 kb / s.
- Koncepcja G.711 została wprowadzona w latach siedemdziesiątych XX wieku w Bell Systems i ustandaryzowana w 1988 roku, natomiast G.729 została znormalizowana w 1996 roku.
- G.729 wykorzystuje specjalne algorytmy kompresji w celu zmniejszenia szybkości transmisji danych, podczas gdy G.711 wymaga najniższej mocy obliczeniowej w porównaniu z G.729, dzięki prostemu algorytmowi.
- Obie techniki mają swoje własne rozszerzone wersje z małymi zmianami.
- Mimo że G.729 zapewnia niskie szybkości transmisji danych, istnieją prawa własności intelektualnej, które wymagają licencji, jeśli musisz używać G.729, w przeciwieństwie do G.711.
- Dlatego G.711 jest obsługiwany przez większość urządzeń, a interoperacyjność jest bardzo prosta.
Wniosek
Konwersja z jednego schematu kodowania na inny zakończy się utratą informacji, jeśli wystąpią niezgodności między algorytmami kodeków. Istnieją systemy, które mierzą utratę jakości w takich scenariuszach przy użyciu różnych wskaźników, takich jak MOS (średni wynik opinii) i PSQM (miara jakości mowy percepcyjnej).
G.711 i G.729 to metody kodowania głosu przeznaczone do stosowania w sieciach telekomunikacyjnych. G.729 działa z 8-krotnie niższą szybkością transmisji danych w porównaniu z G.711, zachowując podobną jakość głosu przy użyciu skomplikowanych algorytmów, co prowadzi do większej mocy przetwarzania w jednostkach kodujących i dekodujących.
