Australijski Brangus vs Brahman
Australijskie Brangus i Brahman to dwie bardzo ważne i bardzo dochodowe rasy bydła mięsnego, z wieloma różnicami między nimi. Różnice te są ważne, aby wziąć pod uwagę, ponieważ obie mają wiele zalet dla hodowcy lub zarządcy gospodarstwa. W tym artykule omówiono i porównano chorobę i tolerancję środowiskową oraz inne ważne cechy między tymi dwiema rasami bydła.
Australijski Brangus
Australijskie Brangus to bydło mięsne wykorzystywane do produkcji mięsa w tropikalnych obszarach przybrzeżnych w Queensland w Australii, a ich hodowla komercyjna rozpoczęła się w latach 50. Zostały opracowane przez krzyżowanie bydła rasy Brahmana i bydła rasy Angus. Mają średniej długości twarz, szeroką kufę i wydatne czoło. Ich sierść jest zwykle lśniąco czarna, ale akceptowane są również bydło rude. Jest to bezrogie rasa bydła mięsnego, co zapewnia wygodne wycielenie. Australijski Brangus jest ważną rasą ze względu na wysoką odporność na ciepło i kleszcze w porównaniu z wieloma innymi rasami bydła. Oprócz tych zalet tej rasy bydła mięsnego, ich słynna płodność, zdolność adaptacji i opłacalność podniosły zainteresowanie zarządzaniem nimi. Ponadto niska zawartość tłuszczu i najwyższa jakość mięsa sprawiły, że stało się ono popularne również wśród konsumentów. Częstość występowania raka oka u australijskich Brangusów jest bardzo niska, co jest ich dodatkową zaletą.
Brahman Cattle
Brahman, inaczej Brahma, to rasa bydła Zebu z Indii. Ta ważna rasa bydła mięsnego powstała na początku XX wieku. Są koloru białego z zakurzoną popielatą głową i grzbietem, a czasem nogami. Ich ogon jest biały, ale przełącznik ogonowy jest koloru czarnego. Mają wydatny garb na czubku szyi i głowy. Wiszące podgardle są również widoczne u braminów. Mają długie, obwisłe uszy, które są umieszczone z boku i wystające. Bramini mają ogromne ciała, ważące od 800 do 1100 kilogramów. Na nosie, czubkach uszu i kopytach pojawiły się czarne pigmenty. To bydło ma więcej gruczołów potowych na skórze, co sprawia, że jest tłusta, co pomaga odstraszać pasożyty zewnętrzne. Ponadto mają wysoką odporność na pasożyty i związane z nimi choroby. Bardziej do ich znaczenia,ich mleko jest niezwykle obfite, a cielęta rosną w szybkim tempie. Potrafią tolerować wiele rodzajów warunków środowiskowych, dając wysoką wydajność. Zwykle żyją znacznie dłużej niż wiele ras bydła.