Stal miękka a stal nierdzewna
Stal można sklasyfikować jako stop. Stop wytwarza się przez zmieszanie dwóch lub więcej pierwiastków, z których przynajmniej jeden jest metalem. Generalnie stal uzyskuje się przez zmieszanie węgla i innych pierwiastków w śladowych ilościach z żelazem w celu uzyskania kilku właściwości produkcyjnych, zamiast używania żelaza jako zwykłego metalu. Te pierwiastki są zwykle mieszane w procentach wagowych iw zależności od ilości tych mieszanych elementów stal można łatwo podzielić na wiele gatunków. Najpopularniejsze z nich to stal węglowa i stal nierdzewna.
Stal miękka
Stal miękka jest najłagodniejszym gatunkiem stali węglowej, zawierającym stosunkowo niską zawartość węgla, którego oscylacje sięgają maksymalnie 0,25%. Węgiel działa jako środek utwardzający. Stal miękka może również zawierać inne pierwiastki, takie jak mangan, krzem o masie zbliżonej do 0,5% i śladowe ilości fosforu. Te dodane elementy chronią integralność struktury metalicznego żelaza, zapobiegając przemieszczeniom w kryształach żelaza.
Stal miękka jest najpowszechniejszą formą stali i jest używana w 85% wszystkich wyrobów stalowych w samych Stanach Zjednoczonych. Inne pożądane właściwości to brak kruchości, wytrzymałość od żelaza, a także tania. Wytrzymałość stali na ogół wzrasta wraz z zawartością procentową dodanego węgla. Stal miękką jest często używana do produkcji blach stalowych, drutów i innych materiałów budowlanych.
Stal nierdzewna
Stal nierdzewna zyskała swoją nazwę dzięki właściwościom braku korozji. Ta szczególna cecha wynika z dodania innych metali do żelaza; blisko 18% chromu i 8% niklu. Ilość zawartego żelaza wynosi w przybliżeniu do 73% całkowitej masy. Stal nierdzewna zawiera również blisko 0,3% węgla. Podkreślając swój niekorozyjny charakter, stal nierdzewna jest powszechnie stosowana w naczyniach kuchennych, przy produkcji ostrzy nożycowych, opasek do zegarków na rękę, a także przy produkcji części samochodowych, konstrukcji lotniczych i dużych konstrukcji budowlanych.
Żelazo w kontakcie z powietrzem i wilgocią ma tendencję do rdzewienia. Tutaj żelazo utlenia się, tworząc „tlenek żelaza”. W przypadku stali nierdzewnej chrom działa jako pasywna warstwa wokół żelaznego rdzenia, tworząc „tlenek chromu”, który zapobiega dalszej korozji powierzchni, a także rozprzestrzenianiu się korozji na wewnętrzny rdzeń żelazny. Proces ten nazywany jest „pasywacją”, w którym metal staje się pasywny wobec wpływu środowiska, zwłaszcza gdy występuje zewnętrzna warstwa chroniąca metal przed korozją. Pasywacja to ważny proces, który wzmacnia i zachowuje wygląd metali, podnosząc ich wartość.
Jaka jest różnica między stalą miękką a stalą nierdzewną?
• Stal nierdzewna różni się głównie składem od stali miękkiej (węglowej) ilością obecnego chromu.
• Stal nierdzewna jest odporna na korozję, podczas gdy stal miękka łatwo koroduje i rdzewieje pod wpływem powietrza i wilgoci.
• Stal nierdzewna ma bardziej plastyczny charakter, podczas gdy stal miękka jest sztywna i wytrzymała.
• Chrom jest ogólnie klasyfikowany jako metal ciężki. Dlatego ze względu na włączenie chromu stal nierdzewna może mieć niebezpieczny wpływ na zdrowie ludzi, zwłaszcza w przypadku nadmiernego używania przyborów kuchennych.
