HSDPA vs HSUPA
HSDPA (dostęp pakietowy szybkiego łącza w dół) i HSUPA (dostęp pakietowy szybkiego łącza w górę) to specyfikacje 3GPP opublikowane w celu dostarczenia zaleceń dotyczących łącza w dół i łącza w górę mobilnych usług szerokopasmowych. Sieci obsługujące zarówno HSDPA, jak i HSUPA nazywane są sieciami HSPA lub HSPA +. Obie specyfikacje wprowadziły ulepszenia do UTRAN (UMTS Terrestrial Radio Access Network) poprzez wprowadzenie nowych kanałów i metod modulacji, dzięki czemu można uzyskać bardziej wydajną i szybszą komunikację danych w interfejsie radiowym.
HSDPA
HSDPA został wprowadzony w 2002 roku w 3GPP w wersji 5. Kluczową cechą HSDPA jest koncepcja AM (modulacja amplitudy), w której format modulacji (QPSK lub 16-QAM) i efektywna szybkość kodowania są zmieniane przez sieć w zależności od obciążenia systemu i warunki kanału. HSDPA został opracowany do obsługi do 14,4 Mb / sw pojedynczej komórce na użytkownika. Wprowadzenie nowego kanału transportowego znanego jako HS-DSCH (High Speed-Downlink Shared Channel), kanału sterującego łącza w górę i kanału sterującego łącza w dół to główne udoskonalenia UTRAN zgodnie ze standardem HSDPA. HSDPA wybiera szybkość kodowania i sposób modulacji na podstawie warunków kanału zgłaszanych przez sprzęt użytkownika i węzeł Node-B, który jest również znany jako schemat AMC (Adaptive Modulation and Coding). Inne niż QPSK (Quadrature Phase Shift Keying) używane przez sieci WCDMA,HSDPA obsługuje 16QAM (modulacja kwadraturowa amplitudy) do transmisji danych w dobrych warunkach kanału.
HSUPA
HSUPA został wprowadzony wraz z wydaniem 3GPP 6 w roku 2004, w którym ulepszony kanał dedykowany (E-DCH) jest używany do ulepszenia łącza w górę interfejsu radiowego. Maksymalna teoretyczna szybkość przesyłania danych w łączu w górę, którą może obsługiwać pojedyncza komórka, zgodnie ze specyfikacją HSUPA, wynosi 5,76 Mb / s. HSUPA opiera się na schemacie modulacji QPSK, który jest już określony dla WCDMA. Wykorzystuje również HARQ z przyrostową redundancją, aby retransmisje były bardziej efektywne. HSUPA wykorzystuje program planujący łącze w górę do sterowania mocą nadawania dla poszczególnych użytkowników E-DCH w celu złagodzenia przeciążenia mocy w Węźle-B. HSUPA umożliwia również samoczynnie inicjowany tryb transmisji, który jest nazywany transmisją niezaplanowaną z UE, w celu obsługi usług, takich jak VoIP, które wymagają zmniejszonego przedziału czasu transmisji (TTI) i stałej szerokości pasma. E-DCH obsługuje zarówno 2 ms, jak i 10 ms TTI. Wprowadzenie E-DCH w standardzie HSUPA wprowadziło pięć nowych kanałów warstwy fizycznej.
Jaka jest różnica między HSDPA a HSUPA?
Zarówno HSDPA, jak i HSUPA wprowadziły nowe funkcje do radiowej sieci dostępowej 3G, znanej również jako UTRAN. Niektórzy dostawcy wspierali aktualizację sieci WCDMA do sieci HSDPA lub HSUPA poprzez aktualizację oprogramowania do Node-B i RNC, podczas gdy niektóre implementacje wymagały również zmian sprzętowych. Zarówno HSDPA, jak i HSUPA używają protokołu Hybrid Automatic Repeat Request (HARQ) z przyrostową redundancją do obsługi retransmisji i bezbłędnego przesyłania danych przez interfejs radiowy.
HSDPA wzmacnia łącze w dół kanału radiowego, podczas gdy HSUPA wzmacnia łącze w górę kanału radiowego. HSUPA nie wykorzystuje modulacji 16QAM i protokołu ARQ dla łącza w górę, które jest używane przez HSDPA dla łącza w dół. TTI dla HSDPA to 2ms, czyli retransmisje i zmiany sposobu modulacji i szybkości kodowania będą następowały co 2ms dla HSDPA, natomiast dla HSUPA TTI to 10ms, również z możliwością ustawienia na 2ms. W przeciwieństwie do HSDPA, HSUPA nie implementuje AMC. Cel planowania pakietów jest zupełnie inny dla HSDPA i HSUPA. W HSDPA celem harmonogramu jest przydzielanie zasobów HS-DSCH, takich jak szczeliny czasowe i kody pomiędzy wielu użytkowników, podczas gdy w przypadku HSUPA celem harmonogramu jest kontrolowanie przeciążenia mocy nadawczej w węźle B.
Zarówno HSDPA, jak i HSUPA są wersjami 3GPP, których celem jest ulepszenie łącza w dół i łącza w górę interfejsu radiowego w sieciach komórkowych. Chociaż HSDPA i HSUPA mają na celu ulepszenie przeciwnych stron łącza radiowego, wrażenia użytkownika dotyczące prędkości są współzależne od obu łączy ze względu na zachowanie żądań i odpowiedzi w komunikacji danych.
