Carnatic vs Classical
Carnatic i Classical to dwie formy muzyki w Indiach. Różnią się stylem, cechami i tym podobnymi. Muzyka karnatyczna należy do południowych stanów Indii, a mianowicie do Tamilnadu, Andhra Pradesh, Karnataka i Kerala. W rzeczywistości jest bardziej popularny w tych regionach niż w północnych Indiach, które charakteryzują się głównie klasycznym hindustańskim.
Muzyka klasyczna to inna nazwa nadana muzyce klasycznej Hindustani. Muzyka karnatyczna również jest w swoim stylu klasyczna. Różni się od muzyki klasycznej w tym sensie, że przywiązuje większą wagę do literackiej części śpiewu, to znaczy nadaje większą wagę całemu śpiewowi podczas wykonania.
Piosenka skomponowana w stylu karnatycznym z konieczności składa się z Pallavi, Anupallavi i jednego lub dwóch lub więcej Charanamów. Każdej z tych części utworu nadaje się znaczenie podczas śpiewania w stylu karnatycznym. Tak nie jest w przypadku muzyki klasycznej. W rzeczywistości muzycy klasyczni przywiązują większą wagę do ragi.
Muzyka karnatyczna ma swój własny sposób określania ragi. Na początku działa z alapaną. Alapana polega na opracowaniu konkretnej ragi, z której składa się Kriti. Po alapanie następuje renderowanie Pallavi. Następuje Niraval w towarzystwie Kalpita Svaras. Zatem manodharma sangitam stanowi podstawę muzyki karnatycznej.
Manodharma to twórcza część muzyki karnatycznej. Muzyk ma swobodę eksploracji ragi i różnych aspektów ragi, kończącej się ostatecznie Kriti. Otrzymuje wolność wyboru niravalu z anupallavi lub charanam. Prawdą jest, że muzyka karnatycka wyróżniała się w kompozycjach niektórych Vaggeyakar, które były również dobre w pisaniu i śpiewie.
Niektórzy z kompozytorów w stylu karnatycznym to Tyagaraja, Śjama Sastri, Muthuswamy Diskshitar, Swati Tirunal, Gopalakrishna Bharati, Papanasam Sivan i inni.
